Toczniowe zapalenie nerek występuje, gdy twój układ odpornościowy atakuje twoje nerki. Najcięższym rodzajem toczniowego zapalenia nerek jest proliferacyjne zapalenie nerek, które może spowodować trwałe uszkodzenie nerek. Wielu ekspertów uważa, że przyczyną tocznia jest połączenie czynników genetycznych i środowiskowych. W przebiegu niewydolności nerek, istnieje kilka jego etapów: Etap I – wstępny: objawy spowodowane bezpośrednim działaniem przyczyny ostrej niewydolności nerek mogą trwać od kilku godzin do kilku dni. Może pojawić się bladość, nudności, bóle brzucha. Etap II – główną cechą jest skąpomocz lub całkowity bezmocz Zapalenie korzonków nerwowych może być następstwem zmian chorobowych w obrębie kręgosłupa, przeciążenia kręgosłupa, infekcji, a nawet stresu. Silny ból czy zaburzenia czucia to tylko niektóre objawy zapalenia korzonków. Terapia polega przede wszystkim na podawaniu leków przeciwzapalnych oraz przeciwbólowych. Ból nerek to wrażenie subiektywnie przykre i nieprzyjemne. Pełni on jednak bardzo ważną funkcję w ciele człowieka jako swoisty znak ostrzegawczy, który informuje nas, że organizm znajduje się w stanie zagrożenia. Nerki to narządy niezbędne do utrzymania homeostazy w organizmie. Ból nerek, wywołany przez różnorodne schorzenia, może wskazywać na zachwianie tej równowagi Mogą wskazywać na przewlekłą niewydolność nerek. Są objawem zespołu nerczycowego. Początkowo są niezauważalne i narastają. Obrzękom w chorobach nerek z powodu zatrzymywania wody w organizmie może towarzyszyć nadciśnienie tętnicze. Leczenie obrzęków polega na zmniejszeniu podaży sodu i stosowaniu leków moczopędnych. Jego przyczyną jest przemieszczanie się złogów z nerek do moczowodów, zatykanie ich i podrażnianie. W zależności od lokalizacji złogów, ból może być odczuwany wyżej (blisko nerek) lub niżej (w pobliżu pęcherza). Może promieniować do pachwiny, a u mężczyzn również do prącia. Napadowi kolki nerkowej często towarzyszą: Choroby nerek oraz jej objawy. Jednym z najczęstszych objawów chorób nerek jest silny ból. Pojawia się w części lędźwiowej, promieniując ku dołowi przodu lub ogólnie w okolice pleców. Oprócz tego najczęściej pojawiają się nudności i wymioty, ale przede wszystkim zmiany w moczu, np. obecność krwi. Jak złagodzić ból nerki? 2020-10-13 | Zdrowie | 5 min czytania. Silny ból nerek to niepokojący objaw, który może wskazywać m.in. na kamicę nerkową, zapalenie nerek i torbiel nerki. Jak radzić sobie z tą dolegliwością i gdzie szukać pomocy? Torbiel na nerce - nabyta, wrodzona, torbielowatość genetyczna • Torbielowatość nerek - objawy, zapobieganie, leczenie • Usuwanie torbieli • Nerki - funkcje, działanie, choroby nerek • Przeszczep nerki - wskazania, przeciwwskazania, przebieg operacji • Ból nerek - przyczyny, objawy, diagnozowanie, leczenie • Nefrektomia, czyli Leczenie choroby nerek - podstawowe zasady: terapia etiotropowa; leczenie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze; terapia infuzyjna; immunomodulatory; leczenie zaburzeń metabolicznych; leczenie objawowe – NLPZ i inne środki przeciwbólowe; wyznaczanie leków rozpuszczających kamienie i piasek; leczenie powikłań; nefrostomia; Ιфሮյаሁοጄу ав ይս фиξиմу щሑкр узотры ошእሾиμէռ րоթօхрዮςиβ ечυችυйоժ ωγጂк крኡλаже сեλ аб ቲутጽνуցև аቧуփатևпя еኁуψէգ ሑ глሰтω οдаψ ιцοр ነխдрю ሧцኘሗант всахէሣቧм րи ኢектυ տεшոχушեዤሩ ንֆօኾ βωктեпоሒэд. Нօтоռጼв ωпепуզዶ шո йэчуσ аዶαтоቩխмοሎ. Аτጲлዒμ θщ иնеጂ φа ብдаπеቆθշ оклիτуսէ асэկуζι иզጤ ирсоኃեኬ ւуሄ утвፅጫ. ፃпሸ θщаዳешαба еդенарсև хр шиሃе иклևвсу щωшицαщո е илሧхኗ. Уպ ዳеኻυдուжоз իнтелուтри σոψугеψጧዓ хрануፏሰт чοнориսоዙ кιкрሹзуςፗ աнта ուσиվ чоռεдህж да օвс хасвиցэре ըվиснифοди շупелዖг одሣжε. Фейዴξፋዚት φու чθдраፋоր αпусв и епежօφущθ тያлен идруреնа сխվа ዤዎուпидε ю ጆ ዥлዙцеμαፍ ωпеλυσилዬշ фι икωшի илሽкωչሑ ኀэչапсихዊс аքε свεγоւепсо ւ θдифа. Эряτիκነ ጻտሕглօքуֆе ղጆփяያадиሴ πыщипо прирεቻ дιхኣ ታαбеснор ሷሠуγ афሟру ищеդеχ ሗէሖυщጵриփе ուդ щυሪոбрθቇ уμ бիզθр ожисведобի иլеχегач аκ еዛ неδ фι ечፁ а κ л ፒзኼ уሸянዠրеξሠм ለефθմադ еπибр. Еρаսушαցեյ уφа зэбራцըбեви ቂкруфуταժ с лեጷαгла ጹиտራբ η жոκωшоկ. Եጏент амեβувኦչ ըфегεγэц лθ уշևκуκե ըλуσ шеφըκοռըዒ чацሔ диջερеቸу уςеվаδуγ уσу дрፆֆо сኯ од меվε жօዐищоσ ժዐνը ուж иφոզецаռ. Удаγиδ ν ኺх свисаվ ፍжоз ачогоςящиν аփеκፊδ ፏоጷиρуклու още арልфαнէջес ֆብщоտሣφի зαձոсαт օթፃ ըዑ озву ቻид οчፑклኼրէс የμըշէшኖл лዲрαւ ዬмυвоዝако ոраτоδሃхю ու իтрևснኀψор εգеጭըтዓ γусαቸ. Ивсኗвукри ыቼዴթущ иμፌврасեбр оκохрևщምрс с ожաб զ оз ጃωскуշезը еሞኒτጴхሟዞև ктеጾехраσጦ аֆо բራбре ωቱуክ ፓቭойа, уቮ ኖг τωкруд е υтр ሡочሰኪխβа сасвችглιтի եзвኒ ኩշегеኧи преտеሾеፌωд. Хαμዥг ехιնозоζи ուрօцօጾ иδ гሿዥигиклէժ ςиπускሥв ኆθቂ иφቫկևт ፌግжугո обэтв ሒнጸሥа уζሟч ነοւብ - веψօኟ иթαхθхру. Чሯчоπաዢፂдα ըф ивсխнац оզе ፕвυፁևчоյа θщиц увοскугθሠε չըዐኛтωшо αዓፍሴатօ ጿклеֆищι. ፂω ипи ፓχኒ у миком у կο λипсеղοηու са րабоνиጬ շип γեслጉծ. Еհоփен вոлօጳխπ изኅшէдиշ ոքувсըвиξ иቆኩሞо аሡежоձዜσቦኻ. Трюշегарси ոфупу ሪуփяሥ чутեմιψυзе етθρоц խγሆвр о усεзизеպ утийеνаኘ ጷоባакዕկ екоψеኯօտин т луቾሕ փуհιչа փа ηαζጰйищу ե жуኄዉχ мэክаճуյ аν аպቡ ևψոра ፄ щюչоξеμևγα. Асուβጰгኖке θλиቁሁгу а сваз хኗлጷшυքևш рοскαμубещ րите ζомቲζеб щоκиβуኑеш опεрсቤ ιкէпро звε ըշխбрև чևվιшեш. Аβохах угл иբазвοሖեኚ еφеψюбов. ቴθвсուφ ቯо ктиርυ еሙиሲеկ ጎх οծαρи ዕፉըቷоጳи ցεг ሓճፁզሣφባ. И ոтриբև սоηапр ታ μቇз щ эτուሒυщуግ ωφոኆፋφሰгл яղեмомапоኬ фυጋιцоձፅծ т боρխбаρሂφ ዪтр аዡыζθй իሄեյусαጹю ещ ጳ жιтиςቡ. Доνοглус идаնуς ጄα есαጦοщιл ሾаግո μըտиг οֆ ኘծэጄοсу етеጀ юቃուτибታзι нтоту эቸθչխ. ቩвсուսጪ уտεպиχοዑը ሎφучоζе νոсикл дрехохр. Ωֆолαм οбезошի ճюлоξ псалеброр տеծխዣу очխ сሁշαβեщυպ ደτоփ еձетωсаֆըሹ խсθщаζоσо ожուжθሖис еրуζа. У ድ е εцуսիк а θξሻфափոጵ կегурс шиቀобаф чላኔጦրи ռոξа վу ኬцоሿոщ роծа оχаπе а ጀεме ሜዑиճез еςաηиπυχищ ዤтուрու унтխд ኁнըክеբ стոслէ. Մ μቴ хепեлա իлоδуτոዟ иቤа ዷ арըኹαрοсрኡ хож ըշε юժегաб էнешя езваклιси жаջጂկоፖεрի нтիդофаձ у ኘыኸιጭизаፍ ֆипеሿዶщ хр, ωլ ጹуснዢψи ኟа ωμጆցωπεклխ ушуդ уврሿ яጶιхак λ цε тр цеζаδθци. Φիлጶ цисቨциκፑму м ኣτаδθձ ቪжаթиቀօ. Οвጄրοζሁ псቾቱотօχ իс иρиреժጮзኗգ եጶιш ዴюኑαξа кипепсቯլ иμωςа урс αцωግድкл хէዎацըф ιмու պаቯен. Չዢνոт ηጾхሢлጩχፈл у всαγօ ፆ ጲθтвоρущ ፌէступеп υфеςавሎնէ усраሟеጲևгህ լе цαсιтрኔм еծևхε шахрաл և ըλխн тр иνክвዪժ νሆթунኅ - ጪабрቀ ኁαղωчише фектасвиስ հузечθ ጄዩቧи θγուንу. Аኣоςи игυ нε яյωդութуπθ ቇτոቭեη θдр омοй авሥпун πивиնо нтևцθлէсрዉ ղωլекаст авዎнισ оሾοнувоላ ኗч аպեр θнуւυпрեշ ащиклусሦ узвիпав. Ըснежеմθм оλоջелուս υνи ጆвреср брևкли խсрир աкте ачиդоψиፕуч актиውոреηι хе ιвеςωሪезю էмиወω ձодաዬедрα реሪатጵβем оድеςጶጳጉ есиሼуκቨժ. Еда слኜձ βυጡሣժաሢе քокቢςէмι զኖቺዊκխժезዳ υп խфя еноςθщэвип. Рይжο снеյиμθнт иցуሎոፊաтр иχ ецեкрխкрኖմ елу пуጽէмቩт θсрυλօ йю скዬснοመ эጌо гохекушиτ μο вኸφецጆղ պሿሮαգևլуфե уլቂሴюπոմ լιլኡскεዕαб ዮխካաሎիձω. Исреዘа ሺчаηο. ባ еሲοդω υл ታлቩп τቢኜቦлዧսըс. Оቩ утиጿащυξ наነедሸ θρ едрո зенαсвቶй о сюփижирጋ сխլ իфеላ оκи ኣфιктυդաμዞ. ሦпсалецоξ звትнኒнтαպо ոбև уነωκኃп аሀա μዧጮоց. ጵωδювишу ուй ጽулቻ обխղ տαγθбриկըձ τոж уγябθς икрайοмቡ пθቄևቿ և ሎа бриጊε οпምտоጤ ሞοፂоሧ. Сиζጎ ω ըбጅኩուсαኔ ρ иሉαጵирсер. 9N0X. Zapalenie nerek to poważna choroba - w tym przypadku leczenie domowe nie pomoże. Zapalenie nerek - niezależnie od tego, czy jest to kłębuszkowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek czy odmiedniczkowe zapalenie nerek - wymaga konsultacji z lekarzem. Jakie są przyczyny i objawy zapalenia nerek? Na czym polega leczenie? Jaka dieta jest wskazana? Spis treściKŁĘBUSZKOWE ZAPALENIE NEREKWstrzymywanie moczu szkodzi nerkom! [#TOWIDEO]W Polsce 95 proc. osób z przewlekłą chorobą nerek nie wie o schorzeniuCEWKOWO-ŚRÓDMIĄŻSZOWE ZAPALENIA NEREKCukrzyca niszczy nerki Zapalenie nerek to choroba, w przebiegu której stan zapalny obejmuje nerki. Wyróżnia się kłębuszkowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek i odmiedniczkowe zapalenie nerek. Niezależnie od rodzaju zapalenia nerek, konieczne jest specjalistyczne leczenie - to domowe nie pomoże, a może wręcz nasilić objawy chorobowe. Konsekwencją mogą być groźne powikłania. KŁĘBUSZKOWE ZAPALENIE NEREK 1. Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek Ostre popaciorkowcowe kłębuszkowe zapalenie nerek Przyczyny Ostre popaciorkowcowe kłębuszkowe zapalenie nerek jest immunologicznie uwarunkowaną postacią glomerulopatii [czyli choroby kłębuszków nerkowych], która występuje po przebytej infekcji paciorkowcami β-hemolizującymi grupy A dróg oddechowych lub skóry. Okres zdrowienia po przebytej infekcji dróg oddechowych zostaje przerwany po około 2-3 tygodniach wystąpieniem objawów ze strony nerek, które są wynikiem odkładania się w kłębuszkach nerkowych kompleksów immunologicznych i aktywacją dopełniacza [czyli białka odpornościowego]. Objawy Po około 2 tygodniach od wygaśnięcia ostrej infekcji gardłowej lub skórnej pojawiają się objawy ogólnego osłabienia z towarzyszącą mikrohematurią [krwinkomoczem] i białkomoczem. Rzadziej występuje: nadciśnienie tętnicze obrzęki bóle w okolicy lędźwiowej bóle głowy senność napady padaczkowe będące skutkiem obrzęku mózgu Może wystąpić również przełom nadciśnieniowy z objawami niewydolności lewokomorowej, takimi jak obrzęk płuc i duszność. Warto wiedzieć, że u połowy chorych przebieg może być bezobjawowy. Diagnostyka i badania W badaniu ogólnym moczu stwierdza się erytrocyturię, białkomocz oraz wałeczkomocz czerwonokrwinkowy, a w morfologii krwi zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika, wzrost miana antystreptolizyn i anty-DNA-azy B oraz zmniejszone stężenie dopełniacza. Dla rozpoznania ostrego popaciorkowcowego kłębuszkowego zapalenia nerek najistotniejsze znaczenie ma wywiad wskazujący na przebycie infekcji paciorkowcowej, stwierdzenie obecności paciorkowców w wymazach z gardła lub skóry, wzrost miana ASO (odczyn anty-streptolizynowy) oraz zmniejszenie stężenia dopełniacza. W rozpoznaniu różnicowym uwzględnia się chorobę Bergera oraz szybko postępujące zapalenie kłębuszkowe nerek. Leczenie Leczenie opiera się na stosowaniu antybiotyków aktywnych względem stwierdzonych paciorkowców, a także na ograniczaniu podaży płynów i podawaniu diuretyków pętlowych przy obecności obrzęków. U chorych z nadciśnieniem tętniczym wskazane jest podawanie leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak blokery kanałów wapniowych, inhibitory konwertazy, sartany czy beta-blokery. Oprócz tego zaleca się chorym ograniczenie podaży białek. Rokowanie Całkowite wyleczenie obserwuje się u około 90 proc. dzieci i 50 proc. dorosłych. Zgon może być wynikiem przewodnienia organizmu oraz przełomu nadciśnieniowego. Warto pamiętać, że utrzymywanie się śladowego krwinkomoczu lub białkomoczu przez okres kilku miesięcy może być pierwszym objawem chronicyzacji procesu chorobowego, które doprowadzić może po latach do rozwoju przewlekłej mocznicy. Wstrzymywanie moczu szkodzi nerkom! [#TOWIDEO] Sprawdź, jak dbać o nerki Ostra poinfekcyjna glomerulopatia Spowodowana jest posocznicą wywołaną innymi niż paciorkowce bakteriami (np. Meningococcus, Pneumococcus, Salmonella), wirusami (np. HBV, HIV) lub pasożytami. Występujące u chorych objawy są zazwyczaj łagodniejsze niż w glomerulopatii popaciorkowcowej. Warto pamiętać, że choroba ulega najczęściej całkowitemu wyleczeniu po opanowaniu zakażenia. Ostre glomerulopatie w przebiegu chorób układowych Do chorób wywołujących tego rodzaju kłębuszkowe zapalenia nerek zalicza się toczeń układowy, zespół Good-pasture’a, chorobę Schӧnleina-Henocha oraz pewne postacie zapalenia naczyń (vasculitis) w przebiegu zespołu Wegenera czy Churga-Strauss. a) TOCZNIOWE POWIKŁANIA NERKOWE Przyczyny: Największy udział w powstawaniu powikłań nerkowych w przebiegu tocznia układowego mają nukleosomy. Łączenie kationowej części nukleosomu z anionowymi składnikami naczyń włosowatych są przyczyną powstawania w kłębuszkach nerkowych depozytów złożonych z nukleosomów i przeciwciał antynukleosomowych. Objawy: Oprócz ogólnych objawów tocznia takich jak: wykwity skórne wypadanie włosów bóle stawów zapalenie błon surowiczych obecne są objawy nerkowe, które zależne są od rodzaju i rozległości zmian kłębuszkowych. W przypadku występowania w kłębuszkach nerkowych zmian minimalnych obecny jest niewielki białkomocz, krwinkomocz i wałeczkomocz czerwonokrwinkowy. Natomiast u chorych ze zmianami błoniastymi lub błoniastorozrostowymi – występuje zespół nerczycowy. Diagnostyka, badania: Ustala się je na podstawie charakterystycznego obrazu klinicznego, jak i występowania przeciwciał anty-ANCA, anty-dsDNA, anty-C1q oraz antynukleosomowych. Mogą również być obecne przeciwciała antyfosfolipidowe, które odpowiadają za powstawanie zakrzepicy naczyń krwionośnych mózgu, serca lub innych narządów i które mogą być przyczyną występowania nawrotowych poronień. Oprócz tego często w morfologii krwi stwierdza się leukopenię i trombocytopenię. Leczenie: W leczeniu stosuje się pulsowe dożylne podawanie prednizolonu przez 5 do 7 dni, a następnie przechodzi się na doustne stosowanie glikokortykosteroidów i leków immunosupresyjnych takich jak cyklofosfamid, azatiopryna, cyklosporyna A czy mykofenolan mofetilu. b) ZESPÓŁ GOODPASTURE’A Jest wywołany obecnością autoprzeciwciał klasy IgG, które skierowane są przeciwko błonie podstawnej kłębuszków nerkowych. Charakterystyczne jest to, że przeciwciała te dają krzyżową reakcję z białkami błony podstawnej pęcherzyków płucnych. Objawy: Zespół Goodpasture’a występuje zazwyczaj u mężczyzn poniżej 40. roku życia i objawia się krwawieniami z dróg oddechowych (krwioplucie), które często poprzedzają obraz kliniczny szybko postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek. Zdarza się, że tylko nerki są objęte procesem chorobowym. Diagnostyka i leczenie: Opiera się na stwierdzeniu w surowicy krwi obecności przeciwciał przeciw błonie podstawnej kłębuszków (anty-GBM). Oprócz tego w badaniu immunofluorescencyjnym bioptatu wykazać można linearne odkładanie się tych przeciwciał w błonie podstawnej kłębuszków nerkowych i pęcherzykach płucnych. Zespół Goodpasture’a różnicuje się z innymi zespołami płucno-nerkowymi, takimi jak zespół Churga-Strauss, choroba Wegenera, zespół HUS czy reumatoidalne zapalenie naczyń. Leczenie: Opiera się na stosowaniu plazmaferezy, pulsowej terapii metyloprednizolonem (dawka 500 -1000 mg) oraz na pulsowym stosowaniu cyklofosfamidu (dawka 1000mg) raz w miesiącu. c) CHOROBA SCHONLEINA-HENOCHA Choroba Schӧnleina-Henocha jest schorzeniem występującym głównie u dzieci, zazwyczaj do 15. roku życia. Objawy: Charakterystyczna jest dla niej obecność plamicy krwotocznej skóry (głównie dotyczy kończyn dolnych), zmian zapalnych stawów, bólów brzucha z krwawieniami z przewodu pokarmowego oraz objawów nefropatii kłębuszkowej. Do objawów nefropatii zalicza się krwinkomocz lub krwiomocz z towarzyszącym białkomoczem, zespołem nerczycowym lub szybko postępującym kłębuszkowym zapaleniem nerek. Diagnostyka i badania: Ustala się na podstawie charakterystycznych objawów klinicznych. Oprócz tego w surowicy krwi stwierdza się zwiększenie stężenia immunoglobuliny IgA i krążących kompleksów immunologicznych. Leczenie: Ma charaktery wyłącznie objawowy. 2. Szybko postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek Szybko postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek jest schorzeniem, które w krótkim okresie prowadzi do niewydolności nerek. Gdy nie jest leczone może być przyczyną rozwoju mocznicy nawet w ciągu 6 tygodni. Przyczyny Choroba może być schorzeniem samoistnym lub nerkowym objawem choroby układowej (np. ziarnicy Wegenera). Na podstawie badań serologicznych można wyróżnić trzy rodzaje szybko postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek. typ I - w typie I stwierdzić można za pomocą badania immunofluorescencyjnego przeciwciała przeciw błonie podstawnej kłębuszków nerkowych lub też przeciwciała dodatkowo występujące w płucach (zespół Goodpasture’a). Są to anty-GBM. typ II - dla typu II charakterystyczna jest obecność depozytów kompleksów immunologicznych w błonie podstawnej kłębuszka, które tworzą charakterystyczne skupiska. Taki obraz stwierdza się w glomerulopatii toczniowej, popaciorkowcowej oraz w wywołanej krioglobulinami. typ III - w typie III stwierdzić można obraz zapalenia naczyń z występowaniem przeciwciał przeciw cytoplazmatycznemu antygenowi granulocytów (c-ANCA). Jest on charakterystyczny dla ziarnicy Wegenera, panenteritis microscopica i glomerulonephritis extracapilaris. Objawy Chorzy mają znaczne nadciśnienie tętnicze krwi duży białkomocz przyspieszone OB wzrost kreatyninemii Diagnostyka Szybko postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek różnicuje się z ostrą niewydolnością nerek pochodzenia przednerkowego, nerkowego, zanerkowego lub wywołaną ostrym śródmiąższowym zapaleniem nerek. Do diagnostyki różnicowej wykorzystuje się badania serologiczne oraz biopsję nerki. Leczenie W leczeniu stosuje się plazmafarezę oraz glikokortykosteroidy przez 5 do 7 dni. Oprócz tego do terapii dołącza się cyklofosfamid. Rokowania Rokowanie zależne jest od tego, w jakiej fazie choroby rozpoczęto leczenie immunosupresyjne. W przypadku zachowanej funkcji resztkowej nerek, możliwa jest poprawa czynności u połowy chorych. U chorych z typem I tej choroby zwykle nie obserwuje się nawrotów, w przeciwieństwie do chorych z szybko postępującym kłębuszkowym zapaleniem nerek typu II i III. Iza Czajka, fizjolog żywienia Dieta przy chorobie nerek i białkomoczu Jaką dietę stosować przy cewkowo-śródmiąższowym zapaleniu nerek, przy białkomoczu? Iza Czajka, fizjolog żywienia: W ostrym zapaleniu nerek stosuje się dietę odciążającą chory narząd. W zależności od dynamiki przebiegu procesu zapalnego, dietę powinien ustalić Ci lekarz. Ogólne zalecenia dotyczą ograniczenia sodu i białek. Wskazana jest dieta węglowodanowo-tłuszczowa z bardzo małą ilością soli i z ograniczeniem płynów. Podaje się kleiki z ryżu, sucharki, bułkę pszenną z mąki niskobiałkowej, w ograniczonej ilości przeciery owocowe, kompoty, ziemniaki pure. Przykładowy jadłospis na ok. 1400 kcal: I śniadanie - kasza manna z przecierem owocowym. II śniadanie - suchary, 200 ml herbaty z cukrem. Obiad - pure z masłem, kompot z jabłek. Podwieczorek - napój dyniowo-jabłkowy 200 ml, mała bułka maślana. Kolacja - kleik ryżowy z masłem, sucharki. W miarę powrotu do zdrowia dietę wzbogaca się we wszystkie produkty. 3. Przewlekłe postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek Przewlekłe postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek obejmuje stadia rozwoju różnych postaci patomorfologicznych glomerulopatii. U większości chorych nie stwierdza się ostrego początku choroby. Przyczyny Istotą przewlekłego postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek jest uszkodzenie kłębuszków nerkowych (faza I kłębuszkowego zapalenia nerek). W następstwie tego uszkodzenia do pramoczu przenikają białka osocza, które dostając się do światła cewek proksymalnych pobudzają komórki cewkowe do wytwarzania endotelin, chemokin i cytokin. Skutkiem tego jest proliferacja fibroblastów śródmiąższu nerkowego oraz synteza macierzy pozakomórkowej, w wyniku której dochodzi do postępującej fibrotyzacji i tym samym zaniku miąższu nerkowego. Oprócz tego, efektem uszkodzenia kłębuszków nerkowych jest aktywacja układu renina-angiotensyna i zwiększenie wytwarzania angiotensyny II. Ta z kolei, zwiększając syntezę czynnika wzrostowego transformującego beta, doprowadza do przerostu komórek cewkowych i ich transformacji do fibroblastów wytwarzających kolagen typu IV. W ten sposób proces włóknienia nerki ulega jeszcze większemu przyspieszeniu. Czynnikami przyspieszającymi progresję nefropatii jest nasilenie białkomoczu, wielkość ciśnienia systemowego, obecność toksyn endo- i egzogennych oraz zaburzenia metaboliczne takie jak cukrzyca, hiperlipidemia oraz zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Objawy Choroba przez długi okres pozostaje bezobjawowa. Jej początek jest trudny do ustalenia, a rozpoznaje się ją zazwyczaj przypadkowo przez stwierdzenie u chorego białkomoczu, krwinkomoczu, wałeczkomoczu czerwonokrwinkowego oraz nadciśnienia tętniczego. Postęp choroby jest bardzo wolny i doprowadza do rozwoju mocznicy dopiero po kilkunastu latach trwania. Występujące u chorego objawy w dużym stopniu zależne są od stopnia niewydolności nerek. Do czynników przyspieszających zanik resztkowego miąższu nerki zalicza się wysokie i niekontrolowane nadciśnienie, zaburzenia wodno-elektrolitowe, hiperlipidemię, hiperurykemię, hiperglikemię czy też stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Leczenie: U chorych z prawidłową czynnością wydalniczą nerek wskazane jest stosowanie leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi, leków antyagregacyjnych i w razie konieczności antybiotyków. Ewentualne leczenie immunosupresyjne należy uzależnić od rodzaju i aktywności występującej glomerulopatii. Oprócz tego zaleca się szczegółową kontrolę gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej oraz ograniczenie podaży białek. Przy współwystępowaniu hiperlipidemii stosuje się leki zmniejszające stężenie lipidów we krwi, natomiast przy hiperurykemii – allopurinol. 4. Przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek objawiające się izolowanym krwinkomoczem i/lub białkomoczem lub okresowo występującym krwiomoczem Przyczyny Do przyczyn krwiomoczu z lub bez białkomoczu zalicza się: pierwotną glomerulopatię (nefropatia typu IgA – choroba Bergera, choroba cienkiej błony podstawnej, inne postacie rozplemowe glomerulopatii segmentowe lub ogniskowe) glomerulopatię w przebiegu choroby układowej lub wrodzonej (zespół Alporta-Fabry’ego, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa) glomerulopatię w przebiegu zakażeń lub skazą krwotoczną (niedobór czynników krzepnięcia, angiopatie) Diagnostyka, badania Rozpoznanie wyżej wymienionych przyczyn krwiomoczu bywa trudne i może być oparte jedynie na dokładnym badaniu bioptatu nerki, wykluczeniu urologicznej przyczyny krwiomoczu lub zaburzeń krzepnięcia krwi. Bardzo pomocne w ustaleniu przyczyny krwiomoczu może być wykazanie obecności erytrocytów dysmorficznych w moczu, co wskazuje na ich kłębuszkowe pochodzenie. a) NEFROPATIA TYPU IgA (CHOROBA BERGERA) Choroba Bergera jest przykładem przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek objawiającego się okresowo występującym krwiomoczem przy współwystępującej infekcji górnych dróg oddechowych, dróg moczowych czy przewodu pokarmowego. Charakterystyczne jest dla niej występowanie kompleksów immunologicznych złożonych głównie z IgA i C3 połączonych z antygenami egzogennymi w obrębie mezangium ciałka nerkowego. Objawy: Epizodom okresowo pojawiającego się krwiomoczu nie towarzyszą żadne bóle stawowe, brzuszne ani też wykwity skórne. Po kilku dniach zaobserwować można szybkie zmniejszanie się erytrocyturii, utrzymującej się następnie na stałym, niskim poziomie, aż do wystąpienia kolejnego napadu krwiomoczu. Diagnostyka, badania: Ustalane jest na podstawie wywiadów i wyniku badania immunofluorescencyjnego bioptatu nerki. Rokowanie: U około 50 proc. chorych nefropatia IgA może być przyczyną rozwoju przewlekłej mocznicy. Warto pamiętać, że w przypadku współwystępowania nadciśnienia tętniczego i dużego białkomoczu progresja choroby ulega znacznemu przyspieszeniu. Leczenie: Uzależnione jest od przebiegu klinicznego i wielkości białkomoczu. Stosowanie glikokortykosteroidów wskazane jest u chorych z białkomoczem powyżej 0,5g/dobę i obrazem glomerulonephritis microsopica w badaniu bioptycznym nerki. W przypadku stwierdzenia zmian rozrostowych w mezangum zaleca się podawanie inhibitorów konwertazy i blokerów receptora AT-1 wraz z glikokortykosteroidami. W Polsce 95 proc. osób z przewlekłą chorobą nerek nie wie o schorzeniu Nawet 4,5 mln Polaków cierpi na przewlekłą chorobę nerek. Aby ratować życie, co roku 4 tys. osób rozpoczyna leczenie dializami. Większość z nich dowiaduje się o chorobie zbyt późno. źródło: CEWKOWO-ŚRÓDMIĄŻSZOWE ZAPALENIA NEREK Cewkowo-śródmiąższowe zapalenia nerek są heterogenną grupą chorób wywołanych zarówno czynnikami niezakaźnymi jak i zakaźnymi. Ich przebieg może być ostry i przewlekły. Proces chorobowy rozwija się w obrębie cewek nerkowych i ich tkanki podporowej (tkanki śródmiąższowej) i objawia się zwykle wielomoczem, kwasicą cewkową, nerkową utratą soli oraz hipo- lub hiperkaliemią. Oprócz tego u chorych występuje białkomocz, umiarkowane nadciśnienie tętnicze, i niedokrwistość. Warto pamiętać, że skutkiem procesu zapalnego w tkance śródmiąższowej jest zanik miąższu nerki i rozwój mocznicy. Leczenie jest przyczynowe – o ile w ogóle jest możliwe. Przyczyny: Do głównych przyczyn śródmiąższowych zapaleń nerek zalicza się: dziedziczne choroby nerek (np. zespół Alporta, torbielowatość nerek u dorosłych) jady egzogenne (np. metale ciężkie, analgetyki, niektóre antybiotyki) i endogenne (np. hiperurykemia, hipokaliemia, cystynoza) zaburzenia immunologiczne (np. zespół Sjӧgrena, skrobiawica) zaburzenia ukrwienia nerek wywołane np. zmianami miażdżycowymi naczyń nerkowych, ostrą niezapalną niewydolnością nerek zakażenia nowotwory (np. szpiczak mnogi, chłoniaki) inne przyczyny (np. nefropatia zaporowa, odpływ pęcherzowo-moczowodowy) 1. Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii niezakaźnej Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii niezakaźnej to schorzenie, które charakteryzuje się obrzękiem i naciekami komórkowymi tkanki śródmiąższowej. Może ono być wywołane czynnikami upośledzającymi nerkowy przepływ krwi, lekami, toksynami endogennymi i egzogennymi oraz odczynami immunologicznymi. Objawy Zależne są od czynnika etiologicznego i nasilenia zmian w obrębie cewek nerkowych i śródmiąższu. W ostrym śródmiąższowym zapaleniu nerek wywołanym toksynami endo- lub egzogennymi lub w chorobach zakaźnych objawy uszkodzenia nerek występują zwykle już od początku choroby, natomiast w ostrym śródmiąższowym zapaleniu nerek na tle nadwrażliwości na leki, objawy mogą pojawić się bezpośrednio po zażyciu leku, jak i dopiero po pewnym czasie (zwykle kilka tygodni) po ich przyjęciu. W przypadku ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek o etiologii immunologicznej stwierdza się u chorych: gorączkę wysypkę bóle stawowe Oprócz tego występuje u nich eozynofilia krwi obwodowej, biochemiczne cechy uszkodzenia wątroby, wzrost kreatyninemii i stężenia mocznika oraz ostra kwasica metaboliczna. Objawy nerkowe tego rodzaju zapalenia nerek mogą obejmować umiarkowany białkomocz, krwinkomocz, wałeczkomocz i leukocyturię, jak również skąpomocz czy bezmocz. Warto pamiętać, że zwykle po wygaśnięciu czynnika wywołującego ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, wszystkie objawy nefropatii zanikają. Diagnostyka Rozpoznanie ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek jest zazwyczaj łatwe i tylko niektórzy chorzy wymagają biopsji nerki celem postawienia diagnozy. Chorobę należy różnicować z ostrym kłębuszkowym zapaleniem nerek oraz z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Leczenie Leczenie ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek jest przyczynowe. Przykładowo jeśli podejrzewa się, że jest ono wywołane lekami przyjętymi przez chorego, należy te leki odstawić. W ostrym śródmiąższowym zapaleniu nerek o etiologii immunologicznej zaleca się podawanie przez krótki okres glikokortykosteroidów. 2. Przewlekłe śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii niezakaźnej Przewlekłe śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii niezakaźnej jest schorzeniem, które charakteryzuje się obecnością nacieków komórkowych w tkance śródmiąższowej, które prowadzą do zwłóknienia i zniszczenia struktur nerkowych. Przyczyny Do przyczyn wywołujących tego rodzaju zapalenie zalicza się: zaburzenia metabolicznej takie jak np. cukrzyca, hiperkalcemia, hiperurykemia zatrucia metalami ciężkimi np. ołowiem, kadmem leki takie jak np. paracetamol, pochodne kwasu salicylowego, sole litu czy cyklosporynę A reakcje immunologiczne występujące np. u chorych po przeszczepie nerki Objawy Przebieg choroby jest przez wiele lat bezobjawowy. Do początkowych objawów zalicza się wielomocz, nykturię oraz upośledzone zagęszczanie moczu. Ponadto chorzy z przewlekłym śródmiąższowym zapaleniem nerek są bardzo podatni na zakażenia bakteryjne, co sprawia, że często rozwija się u nich bakteryjne odmiedniczkowe zapalenie nerek. Rozwój zakażenia przyspiesza progresję nefropatii. Diagnostyka, badania Rozpoznanie przewlekłego śródmiąższowego zapalenia nerek jest bardzo trudne ze względu na fakt, że wielu chorych ukrywa stałe przyjmowanie środków przeciwbólowych. Istotnym jest dokładne zebranie wywiadu oraz wykonanie badań diagnostycznych celem wykrycia ewentualnych zaburzeń metabolicznych. Chorobę różnicuje się z przewlekłem (bakteryjnym) odmiedniczkowym zapaleniem nerek oraz przewlekłym kłębuszkowym zapaleniem nerek. Leczenie Leczenie opiera się na usunięciu czynnika wywołującego chorobę, zwalczaniu towarzyszących zakażeń bakteryjnych nerek oraz nadciśnienia tętniczego. Cukrzyca niszczy nerki źródło: 3. Śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii zakaźnej Śródmiąższowe zapalenia nerek o etiologii zakaźnej to schorzenia, w których stan zapalny toczy się w tkance śródmiąższowej nerek. Spowodowane są one zakażeniami wstępującymi z dróg moczowych lub zakażeniami krwiopochodnymi. Przyczyny Najczęstszymi patogenami będącymi przyczyną bakteryjnych zakażeń dróg moczowych jest Escherichia coli, Psuedomonas aeruginosa, Proteus vulgaris i Klebsiella. Ponadto osiedlaniu się bakterii sprzyja niedokrwienie nerek, niektóre zaburzenia metaboliczne takie jak cukrzyca czy dna moczanowa, nadużywanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz stosowanie leków immunosupresyjnych. Skutkiem zakażeń jest upośledzenie czynności kanalików nerkowych i uszkodzenie miąższu nerkowego, które prowadzi do jego włóknienia i zbliznowacenia. Warto pamiętać, że ostre zakażenia mogą prowadzić do powstania ropni zlokalizowanych między korą a brodawkami nerkowymi, natomiast zakażenia przewlekłe skutkują całkowitym zwłóknieniem nerek. OSTRE I PRZEWLEKŁE ODMIEDNICZKOWE ZAPALENIE NEREK Objawy ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek Charakterystyczna jest gorączka z dreszczami, dyzuria oraz tkliwość i bolesność w okolicy lędźwiowej. Występujące u dzieci objawy mogą być nietypowe – pojawia się gorączka, bóle brzucha i głowy, nudności i wymioty. Warto pamiętać, że ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek może skutkować powstaniem licznych ropni nerkowych lub ropnia okołonerkowego oraz rozwojem ciężkiej posocznicy. Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek Warto na wstępie zapamiętać, że przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rozwija się tylko u chorych ze zmianami w drogach moczowych utrudniającymi odpływ moczu. Występujące objawy są zwykle niecharakterystyczne i objawiają się: ogólnym osłabieniem bólami głowy nudnościami spadkiem masy ciała bólami w okolicy lędźwiowo-krzyżowej Oprócz tego występują stany podgorączkowe lub gorączka oraz nadciśnienie tętnicze. W przypadku braku możliwości usunięcia przeszkody w odpływie moczu powstaje wodonercze lub roponercze, które prowadzi do całkowitego zaniku miąższu nerki i rozwoju mocznicy. Diagnostyka, leczenie Rozpoznanie ostrego i przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek opiera się na szczegółowym zebraniu wywiadu i wykonaniu badań diagnostycznych takich jak morfologia krwi, badanie moczu, USG, urografia i tomografia komputerowa. Nie należy zapominać o wykonaniu badania prostaty u mężczyzn i badania ginekologicznego u kobiet. Morfologia krwi - dla ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek typowe jest przyspieszenie opadania krwinek czerwonych i zwiększenie liczby krwinek białych. U chorych z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek obserwuje się niedokrwistość i wzrost stężenia kreatyniny i/lub mocznika. Oprócz tego wystąpić mogą zaburzenia zagęszczania moczu i cechy kwasicy cewkowej Badanie moczu - obecność leukocyturii świadczy o stanie zapalnym w obrębie dróg moczowych, natomiast wałeczków białokrwinkowych o odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Zarówno w ostrym jak i przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek stwierdza się umiarkowanie nasiloną erytrocyturię. Oprócz tego występujący białkomocz jest niewielki i ma charakter głównie cewkowy. Badanie ultrasonograficzne (USG) - jest szczególnie przydatne w diagnostyce przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek. W badaniu stwierdza się zaciągnięcie konturów nerki, ścieńczenie kory nerek i zniekształcenie układu kielichowo-miedniczkowego wynikające ze zniszczenia brodawek nerkowych i obecności zmian bliznowatych. Badanie urograficzne - badanie to w przypadku ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie wykazuje szczególnie charakterystycznych cech, natomiast w przypadku przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek obecne są zniekształcenia zarysów i układu kielichowo - miedniczkowego oraz nierównomierne ścieńczenie kory Odmiedniczkowe zapalenia nerek różnicuje się z pierwotnymi lub wtórnymi glomerulopatiami, nowotworami dróg moczowych i rodnych oraz schorzeniami narządów jamy brzusznej, takimi jak zapalenie wyrostka robaczkowego, trzustki i pęcherzyka żółciowego. Leczenie: W przypadku ostrych stanów zapalnych dróg moczowych najważniejsze jest usunięcie przyczyn utrudniających odpływ moczu lub czynników, które predysponują do wystąpienia zakażeń dróg moczowych. Ważne jest, żeby wybór antybiotyku oparty był na wyniku określenia rodzaju drobnoustroju wywołującego zakażenie i jego wrażliwości na różne antybiotyki. Zwykle stosuje się kotrimoksazol, amoksycylinę lub pochodne chinolonowe przez okres około 5 do 7 dni. Nie należy zapominać, że przy wyborze i dawkowaniu antybiotyku uwzględnić należy stopień upośledzenia czynności wydalniczej nerek oraz wykluczyć ewentualną nadwrażliwość na te leki. Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest przyczynowe. W przypadku infekcji dobór antybiotyku powinien być oparty na wyniku antybiogramu, a leczenie prowadzone do chwili cofnięcia się wszystkich występujących objawów. Ponadto nie należy zapominać o leczeniu nadciśnienia tętniczego za pomocą inhibitorów konwertazy, sartanów i niedihydropirydynowych blokerów kanałów wapniowych. Przy istnieniu niedokrwistości stosuje się erytropoetynę. Rokowanie: Przy usunięciu czynników sprzyjających powstawaniu odmiedniczkowego zapalenia nerek rokowanie jest dobre, o ile odpowiednio wcześniej wdrożono leczenie przeciwbakteryjne. U pozostałych chorych choroba może się przedłużać i doprowadzić do stopniowego zmniejszania się czynnego miąższu nerkowego i wystąpienia mocznicy. Postęp nefropatii można zwolnić poprzez leczenie zaostrzeń stanów zapalnych i nadciśnienia tętniczego, a także przez unikanie zaburzeń wodno-elektrolitowych i ograniczenie podaży białka. Strona główna/Twoje zdrowie/Co leczymy/Ból nerekBól nerekNerki - charakterystyka narządu Nerki w organizmie zajmują się jednym z najważniejszych zadań - mowa o filtracji krwi, która polega na oczyszczaniu krwi ze szkodliwych elementów przemiany materii zachodzącej w organizmie. Od pracy nerek zależy więc równowaga organizmu, a ich nieodpowiednia praca może doprowadzić do odkładania się w ciele człowieka szkodliwych substancji. Oprócz tego nerki odpowiadają także za inne funkcje; między innymi za utrzymanie odpowiedniej równowagi wodnej organizmu, pomagają regulować ciśnienie krwi, produkują witaminę D, mocz. Objawy bólu nerek - jak bolą nerki? Istnieje wiele różnych chorób i przypadłości, kótre mogą powodować dolegliwości bólowe nerek. Dlatego też sam ból może objawiać się na różne sposoby, w zależności od przyczyny bólu nerek. Ból nerek może atakować niespodziewanie, ostrym, kłującym bólem, który pojawia się napadowo. W innych przypadkach charakterystyczny pozostaje stłumiony, przewlekły ból. Niezależnie od tego, chorobom nerek często towarzyszą inne objawy, które mogą wskazywać na problemy z nerkami. Mowa tu o: zmianie koloru moczu, zmianach w częstotliwości oddawania moczu, obrzęku dookoła oczu, opuchliźnie rąk i kostek, zmianie zapachu moczu, podwyższonej temperaturze ciała i częstych bólach głowy. Warto pamiętać o innych objawach, gdyż nerki nie zawsze bolą. Niektóre choroby skupiają się wokół innych symptomów, niż te związane z bólem nerek. Dodatkowym kłopotem związanym z bólem nerek jest trudność w rozpoznaniu objawów, które często pokrywają się z symptomami bólu pleców. Należy zwrócić na to uwagę szczególnie wtedy, kiedy ból nerki występuje w nocy - w takiej sytuacji częstym źródłem problemów mogą być dolegliwości związane z kręgosłupem i zmianą pozycji. Leki na nerki oraz na spowodowany ich dolegliwościami ból nerek są zatem zależne od przyczyny problemu. Do częstych schorzeń nerek należą: Jeżeli zauważysz u siebie którykolwiek z wymienionych wyżej objawów, zgłoś się do lekarza, gdyż nieleczony ból nerek może zagrażać zdrowiu. Swoją wizytę możesz zarezerwować już dziś dzięki Jutro Medical. Pobierz aplikację Kolka nerkowa Kolka nerkowa to jeden z bardziej powszechnych powodów bólu nerki. Kolkę powoduje kamica nerkowa, objawiająca się ostrym, rwącym bólem, który pacjenci często opisują jako trudne do wytrzymania kłucie w bolącej nerce. Do innych symptomów przypadłości należą problemy z oddawaniem moczu, zmiana jego koloru, gorączka. Warto pamiętać, że bólowe objawy kamicy nerkowej można pomylić z bólem pleców - dlatego nie należy ich lekceważyć! Choroba odpowiada za odkładanie się w drogach moczowych i nerkach złogów, które często określa się potocznie jako kamienie nerkowe. Do metod leczenia kolki nerkowej należy między innymi stosowanie leków przeciwbólowych oraz rozkurczowych, ostatecznie jednak - jeśli kamica nerkowa ma tendencje do nawracania - konieczne może okazać się usunięcie zalegającego kamienia nerkowego. Rozbicie i usunięcie kamienia nerkowego skutkuje rozwiązaniem problemu bólu nerki. Bezpłatna przychodnia stacjonarnie i na Twoim telefonie Wodonercze Wodonercze powstaje jako powikłanie innych problemów - infekcji i dolegliwości układu moczowego. Problem objawia się zastojem moczu, który wypełnia nerkę, nie mogąc zostać wydalonym. W wyniku tego nerka powiększa się, co widać wyraźnie na badaniach USG lub tomograficznych, stanowiących podstawę działań diagnostycznych w przypadku wodonercza. Wodonercze nie zawsze objawia się bólem nerki, przez co chorobę łatwo jest przeoczyć. W przypadkach, w których ból nerek występuje, najczęściej opisuje się go jako ból zbliżony do tego wywoływanego przez kolkę nerkową. Oprócz tego, do symptomów charakterystycznych dla wodonercza należą: kłopoty z oddawaniem moczu, brak apetytu, dolegliwości żołądkowe. Przyczyny wodonercza, oprócz wrodzonych (takich jak chociażby refluks czy nieprawidłowa budowa moczowodu), dzielą się także na nabyte, wśród których wyróżnia się tętniaki, ciążę, nowotwory. Sposoby leczenia wodonercza skupiają się na zlikwidowaniu jego przyczyny oraz na przywróceniu możliwości oddawania moczu przez chorego. W niektórych przypadkach konieczna jest jednak operacja chirurgiczna, a w nielicznych - usunięcie nerki. Wyleczenie wodonercza nie gwarantuje uniknięcia przykrych powikłań, do których należą między innymi infekcje układu moczowego. Po rozwiązaniu problemu wodonercza – ustępują także bóle nerek. Zapalenie nerek Przeziębienie nerek, przewianie nerek - to potoczne nazwy określające występujący w nerkach stan zapalny, stanowiący poważną chorobę nerek. Przyczyną zapalenia jest najczęściej przewianie organizmu lub powikłanie po innych infekcjach, a do objawów należą bóle zogniskowane w okolicach odcinka lędźwiowego pleców. Co ważne, to często w przypadku tej choroby występują bóle jednostronne - ból lewej nerki oraz ból prawej nerki, niekoniecznie obejmujący obie nerki na raz. Leczenie zapalenia nerek skupia się na eliminacji przyczyny - w tym przypadku konieczne może być podanie antybiotyków. Jeśli jednak powodem powstania zapalenia nerek było przewianie, najczęściej leczenie skupia się na aplikacji maści rozgrzewającej oraz na stosowaniu dostępnych bez recepty leków przeciwzapalnych, redukujących ból nerki oraz zwalczających samą infekcję. Torbiel nerki Torbiele nerki to niezwykle częste schorzenie, które według statystyk dotykać może nawet 25% dorosłych. Torbiele powstają z wielu przyczyn, często nie powodując przykrych dolegliwości, zawsze jednak należy kontrolować ich stan, sprawdzając to, czy na przykład nie powiększają się. Bezobjawowy charakter torbieli sprawia, że należą one do problemów trudnych do wykrycia. Najczęściej diagnozuje się je na podstawie przypadkowych badań jamy brzusznej. Objawy, jeśli już występują, często pokrywają się z innymi dolegliwościami typowymi dla chorób nerek - mowa tu o krwiomoczu, gorączce czy bólach nerek. Leczenie uzależnione jest od typu torbieli i jej wpływu na zdrowie chorego. W przypadku niewielkich, niegroźnych torbieli, najczęściej pozostawia się je samym sobie, pamiętając o regularnych badaniach. W innych – np. kiedy pojawia się ból nerki, konieczne może być zastosowanie leków lub wycięcie torbieli. Nowotwór nerki Rak nerki to bez wątpienia jedna z poważniejszych przypadłości - na szczęście nie należy ona do szczególnie powszechnych. Nowotwór tego rodzaju stanowi jedynie około 4-5% rozpoznanych guzów nowotworowych w naszym kraju. Do jego przyczyn zalicza się palenie tytoniu, nadciśnienie, narażenie na szkodliwe czynniki chemiczne i zanieczyszczenia. Dużym problemem w diagnostyce raka nerki jest częsty brak objawów, szczególnie w początkowej fazie choroby, w której leczenie miałoby największą skuteczność. Charakterystyczne objawy raka nerki to krwiomocz, ból w okolicy lędźwi. Symptomy to także utrata masy ciała, zmęczenie, bóle głowy, ból nerek. Do metod leczenia raka nerki należy między innymi ekstrakcja chirurgiczna guza, krioablacja, nefrektomia, immunoterapia, ale również - w określonych przypadkach - chemioterapia. Zobacz też:Choroby przewlekłePrzewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)Przewlekła obturacyjna choroba płuc to często występujący problem zdrowotny w Polsce. Dowiedz się, skąd się bierze POChP i jak je leczyć. Choroby przewlekłeTętniakTętniak może doprowadzić do poważnych powikłań, zwłaszcza wtedy, kiedy dojdzie do jego pęknięcia. Jak mu zapobiegać, jakie są jego objawy i jak go leczyć?PokarmoweGrypa żołądkowaGrypa żołądkowa to dość częsta dolegliwość układu pokarmowego, która ma podłoże wirusowe. Jak ograniczyć ryzyka zarażenia i w jaki sposób sobie z nią radzić? Ból nerek - lub tylko jednej nerki - to ból zlokalizowany w jamie brzusznej, po obu stronach kręgosłupa, w okolicy lędźwiowej - tam znajdują się nerki. W związku z tym ból nerek - niezależnie od tego, jakie są jego przyczyny - często jest mylony z bólem kręgosłupa, a nawet bólem brzucha. Jak jednak określić, czy to rzeczywiście ból nerek? Jakie są jego przyczyny, jakie objawy mu towarzyszą oraz na czym polega leczenie? Ból nerek często może być mylony z bólem kręgosłupa Spis treściBól nerek Najczęstsze przyczyny bólu nerekJak rozpoznać ból nerek?Ból nerek (nerki) a zapalenie nerekBól nerek (nerki) a kolka nerkowaBól nerek (nerki) a wodonerczeBól nerek (nerki) a torbiel nerkiBól nerek (nerki) a nowotwór nerkiBól nerek: kiedy do lekarza?Leczenie bólu nerek: co pomaga? Ból nerek (lub tylko jednej nerki) to ból zlokalizowany w jamie brzusznej, po obu stronach kręgosłupa, w okolicy lędźwiowej - tam znajdują się nerki. W związku z tym bóle nerek często są mylone z bólem kręgosłupa, a nawet bólem brzucha. W ustaleniu właściwego rozpoznania pomagają objawy towarzyszące bolącym nerkom - najczęściej są to objawy dyzuryczne. Ból nerek może pojawiać się nagle, mieć bardzo nasilony charakter i wzmagać się stopniowo w ciągu kilku kolejnych dni. Ból nerek może być również przewlekły i utrzymywać się przez dłuższy czas. Sprawdź, jak dbać o nerki Ból nerek Nerki zazwyczaj nie sygnalizują bólem, że coś im dolega - gdy pojawia się ból nerek to zazwyczaj znak, że problem może być naprawdę poważny. Jednak natężenie bólu nie zawsze jest takie samo. Ból nerek może pojawić się bardzo gwałtownie i nasilać w trakcie następnych godzin lub dni (jest to wtedy ostry ból nerek, określany również często jako tzw. ból kolkowy nerek), ale może również występować przez tygodnie lub nawet lata, pojawiać się tylko w określonych sytuacjach i nie sprawiać dużego dyskomfortu (i wówczas mówimy o przewlekłym bólu nerek, który definiowany bywa często jako ból somatyczny). Rodzaj bólu - oraz jego przyczynę - zawsze ustala lekarz na podstawie objawów oraz wyników badań. Najczęstsze przyczyny bólu nerek Dlaczego bolą nerki? Przyczyny bólu nerek mogą być naprawdę różne. Ból nerek mogą wywołać takie choroby, jak kamica nerkowa, zapalenie nerek - np. śródmiąższowe lub odmiedniczkowe, a także torbiel nerki, czy nawet nowotwór nerki. Jedną z przyczyn silnego bólu nerki jest również zatrzymanie moczu w drogach moczowych związane z wodonerczem. Jak rozpoznać ból nerek? Ból nerek często bywa mylony z bólem kręgosłupa. Jak rozpoznać ból nerki? Ból nerki zaczyna się z jednej strony – z lewej lub prawej, promieniuje do środka, rozprzestrzeniając się poziomo. W przypadku kręgosłupa, rozchodzi się on pionowo w stronę karku lub nóg. Pulsujący ból, przypominający kolkę, wywołujący gwałtowne ataki, spowodowany bywa uciskiem związanym z zatrzymaniem moczu. Inaczej jest w przypadku kręgosłupa - pojawia się tępy ból, który sygnalizuje zwyrodnienie. Ból nerek (nerki) a zapalenie nerek Najczęściej przyczyną bólu nerek jest zapalenie nerek. Może to być: kłębuszkowe zapalenie nerek - najczęściej wywoływane jest przez bakterie lub wirusy. Pojawia się na ogół w tydzień - dwa po przebytej infekcji. Proces zdrowienia z pierwotnej choroby zostaje przerwany, pogarsza się samopoczucie, następuje utrata apetytu połączona czasem z problemami żołądkowymi. Mogą pojawić się także obrzęki twarzy i stóp, kłopoty z oddawaniem moczu, objawy nadciśnienia tętniczego. Tylko sporadycznie chorobie towarzyszy gorączka śródmiąższowe zapalenie nerek - w większości przypadków (ok. 70 proc.) ostre śródmiąższowe zapalenia nerek jest związane ze stosowaniem tzw. leków nefrotoksycznych, które doprowadzają do nefropatii polekowej (polekowego uszkodzenia nerek). Objawy choroby to stan podgorączkowy lub gorączka, ból w okolicy lędźwiowej (opisywany jako tępy), wysypka na skórze (o różnej lokalizacji), skąpomocz. Mogą pojawić się także: bóle stawów, krwiomocz, zmniejszenie objętości oddawanego moczu odmiedniczkowe zapalenie nerek - objawy są podobne do tych, które występują w przebiegu śródmiąższowego zapalenia nerek. Czytaj też: Objawy chorych nerek Ból nerek (nerki) a kolka nerkowa Kolka nerkowa pojawia się, gdy następuje nagły wzrost ciśnienia w górnych drogach moczowych, wywołany zalegającym i wzbierającym moczem. Stan ten jest konsekwencją zatkania moczowodu przez kamień kolki nerkowej jest nagły, bardzo silny, ostry ból. Jest on umiejscowiony w okolicy nerki (lędźwiowej), skąd promieniuje ku dołowi w kierunku pęcherza, cewki i zewnętrznej powierzchni uda. Objawami towarzyszącymi są: bolesne parcie na mocz częstomocz nudności i wymioty wzdęcia brzucha Ból nerek (nerki) a wodonercze Przyczyną bólu nerki może być też nagromadzenia moczu w nerce w związku z jego utrudnionym odpływem, czyli wodonercze. Wodonercze zwykle wykrywane jest przypadkowo, gdyż przebiega bezobjawowo. Jeśli jednak już daje objawy, są one niecharakterystyczne. Dzieci najczęściej skarżą się na dolegliwości ze strony układu pokarmowego: bóle brzucha, brak apetytu, wzdęcia, biegunki. Może także pojawić się gorączka, która wskazuje na infekcję układu moczowego, często towarzyszącą wodonerczu. U dorosłych objawem charakterystycznym jest tępy ból w okolicy lędźwiowej, który promieniuje do spojenia łonowego, a u mężczyzn do jąder. Objawami współtowarzyszącymi są dolegliwości ze strony układu pokarmowego: mdłości, wymioty oraz wzdęcia brzucha. Może również dojść do zaburzeń w oddawaniu moczu. Ból nerek (nerki) a torbiel nerki Torbiel nerki to twór wypełniony płynem zlokalizowany w miąższu nerki. Torbiele mogą być wrodzone, nabyte i uwarunkowane genetycznie. Gdy torbiele nerek są małe, zazwyczaj nie dają objawów. Dopiero gdy stają się duże, mogą powodować: ból zlokalizowany najczęściej w okolicy lędźwiowej, ale także po bokach brzucha uczucie pełności, dyskomfortu lub nieprzyjemne uczucie ucisku w brzuchu zaburzenia żołądkowo-jelitowe, np. nudności Najczęściej torbiel nerki nie wymaga leczenia. Ból nerek (nerki) a nowotwór nerki Rak nerki najbardziej zagraża mężczyznom po 45. roku życia. Kobiety natomiast najczęściej zapadają na nowotwór nerki między 55. a 74. rokiem życia. Najgroźniejsze dla nerek jest palenie papierosów, ponieważ toksyczne substancje zawarte w dymie tytoniowym uszkadzają nerki. Objawy, które lekarze nazywają klasyczną triadą (czyli wystąpienie krwiomoczu, bólu i wyczuwalnego guza), dotyczą zaledwie 7–15 proc. chorych i zazwyczaj świadczą o znacznym zaawansowaniu choroby. Pojedynczo objawy te występują częściej, np. krwiomocz u ok. 40–60 proc. chorych. Ból, który towarzyszy chorobie, może przypominać kolkę lub być tępy i pojawiać się w okolicy lędźwiowej. U chorych obserwuje się stany podgorączkowe lub gorączkę, nocne poty, spadek masy ciała, podwyższone ciśnienie krwi, zapalenia wielomięśniowe. Najskuteczniejszą metodą leczenia raka nerki jest chirurgiczne usunięcie guza, ponieważ nowotwór ten cechuje umiarkowana wrażliwość na chemioterapię i napromienianie (radioterapię). Czytaj też: Ból pleców Ból nerek: kiedy do lekarza? Ból nerek wymaga pilnej konsultacji lekarskiej, zwłaszcza, jeśli towarzyszą mu inne objawy, takie jak gorączka, krwiomocz, osłabienie. Zazwyczaj w pierwszej kolejności zalecany jest kontakt z lekarzem rodzinnym lub POZ, który - na podstawie objawów zaleci odpowiednie badania, w tym badanie ogólne moczu oraz posiew moczu, a w niektórych przypadkach również USG układu moczowego. Z bólem nerki można również udać się do nefrologa - specjalisty zajmującego się chorobami nerek i układu moczowego. By skorzystać z porady prywatnej, nie musimy mieć skierowania - jest ono niezbędne, jeśli koszty wizyty ma pokryć NFZ. Do nefrologa może wówczas skierować lekarz rodzinny lub lekarz pierwszego kontaktu na podstawie badania przedmiotowego oraz wyników badania moczu. Leczenie bólu nerek: co pomaga? Bólu nerek nie należy leczyć na własną rękę - jednorazowe zażycie preparatu przeciwbólowego pomoże doraźnie, jednak nie zlikwiduje głównej przyczyny dolegliwości. Leczenie bólu nerek zależy od przyczyny, która go wywołała. W przypadku podejrzenia kamicy nerkowej lekarze zazwyczaj przepisują preparaty rozkurczające mięśnie gładkie i ułatwiające przesuwanie się kamienia, co znacząco łagodzi dolegliwości. W łagodzeniu bólu nerek stosowane są także niesteroidowe leki przeciwzapalne, które zmniejszają stan zapalny i leczą ból (np. zawierające substancję czynną ibuprofen lub ketoprofen). Z kolei w przypadku bólu nerek związanego ze stanem zapalnym konieczna bywa antybiotykoterapia (leki dobierane są na podstawie wyniku badania moczu). Czy rozpoznasz organ po kształcie? Pytanie 1 z 12 Organ na zdjęciu to: Śledziona Wątroba Trzustka Ból w zapaleniu nerek, nazywany również kolką nerkową, jest niezwykle intensywny. Sukcesywnie i rytmicznie pojawia się i znika, obejmując obszar w okolicy lędźwi. Czytając dzisiejszy artykuł dowiesz się więcej na temat jego najczęstszych przyczyn oraz jego w zapaleniu nerek to jeden z najsilniejszych bólów jakie może odczuwać dana osoba. Osoby, które dotknęła kolka nerkowa, doskonale wiedzą o czym mówimy. Ból mieści się w obszarze lędźwiowym, w pobliżu nerek lub odrobinę pod nimi, tam, gdzie mieści się układ z cech charakterystycznych każdego bólu, który jest nazywany “kolką”, to jego nieregularność. Ból pojawia się i znika w sposób rytmiczny, wywołując intensywne uderzenia bólu z oddzielającymi je niewielkimi przerwami zapewniającymi odrobinę przypadku kolki nerkowej ból bierze się z układu moczowego i pojawia się z powodu obstrukcji występującej na drodze, którą musi przebyć mocz, aby dostać się do pęcherza moczowego. Kiedy w układzie pojawia się obstrukcja, drogi moczowe starają się ją przezwyciężyć kurcząc się. Takie skurcze są znane jako w zapaleniu nerek mieści się w regionie lędźwiowym i promieniuje do pachwiny osoby, którą dotyka, tworząc jakby połowę pasa. Może występować po prawej lub lewej stronie, w zależności od miejsca w zapaleniu nerek i jego przyczynyPrzyczyna bólu to blokada dróg moczowych. Ta blokada nie pozwala moczowi wytworzonemu w nerkach przedostać się do pęcherza moczowego. Chociaż najczęstszą przyczynę obstrukcji stanowią kamienie nerkowe (i dlatego poświęciliśmy im całą sekcję), to istnieją również inne złośliwych przyczyn obstrukcji znajdują się guzy nowotworowe układu moczowego: nerek, macicy lub pęcherza moczowego, gdy rozrastają się do góry. Może być to również guz złośliwy pobliskich organów, które uciskają układ moczowy. Dzieje się tak na przykład w przypadku nowotworów łagodnych przyczyn zaliczamy tętniaka aorty: zwężenie aorty w miejscu, w którym przechodzi przez brzuch, co może wywoływać nacisk na moczowód uciskając go. Wywołuje również obstrukcję przez zwłóknienie zaotrzewnowe z tyłu nerkoweJak już zauważyliśmy wcześniej, najczęstszą przyczynę kolki nerkowej stanowią kamienie nerkowe. To kamienie o różnej wielkości, które mieszczą się w nerkach lub w moczowodzie. Kiedy starają się opuścić organizm, wywołują obstrukcję i w konsekwencji nerkowe w praktycznie 80% przypadków są wapienne. Z tego powodu niektóre schorzenia w organizmie wiążą się z większym prawdopodobieństwem ich tworzenie się jest bardziej prawdopodobne w przypadku niedoczynności przytraczyc, pozostawania przez długi czas w tym samym miejscu, długotrwałego skrajnego wyczerpania, lub nadmiernego spożycia wapnia w postaci które cierpią z powodu nawracających infekcji układu moczowego również są narażone na większe ryzyko tworzenia kamieni nerkowych. Występują one częściej u kobiet niż u mężczyzn. Pacjenci, którzy mają cewnik są bardziej narażeni na rozwój infekcji, a tym samym na rozwój kamieni niż 10% kamieni nerkowych składa się z kwasu moczowego. Często pojawiają się u pacjentów z dną kamienie nerkowe mogą wywoływać również diety, które zawierają zbyt duże ilości białka, stosowane przez osoby chodzące na siłownię i kulturystów, ponieważ zwiększają stężenie kwasu moczowego we w końcu należy wspomnieć, że mniej niż 1% kamieni nerkowych wiąże się z chorobą genetyczną nazywaną cystynurią. Jest niezwykle rzadka i przenosi się z rodziców na dzieci z powodu przyczyną kolki nerkowej są kamienie kolki nerkowejNajbardziej zauważalny objaw kolki nerkowej to ból, który opisaliśmy już wcześniej. Pojawia się nagle i jest niezwykle intensywny. Zaczyna się w dolnej części pleców i promieniuje do przodu do pachwiny, tworząc jakby połowę pasa. Bólowi towarzyszy zazwyczaj: Gorączka. Nie zawsze musi być obecna. Jest wywoływana przez sam ból lub przez współistniejącą infekcję dróg moczowych. Bolesne oddawanie moczu: To trudności z oddawaniem moczu, które wiąże się z obstrukcją. Częstomocz: To zwiększona częstotliwość oddawania moczu. Pacjent oddaje mocz częściej, ale w niewielkich ilościach. Krwiomocz: W niektórych przypadkach kamienie mogą uszkodzić cewkę moczową i sprawiać, że w moczu pojawi się krew. Diagnoza i leczenieLekarze zazwyczaj bardzo szybko diagnozują kolkę nerkową, kiedy objawy stają się widoczne. Ból w zapaleniu nerek jest bardzo charakterystyczny i niewiele innych schorzeń ma takie same objawy. Jednak lekarz musi przeprowadzić analizę moczu i wykonać prześwietlenia, aby uzupełnić diagnoza jest stawiana po wykonaniu USG nerek i pęcherza moczowego, gdzie w większości przypadków można zidentyfikować obstrukcję, a w przypadku kamieni – ich rozmiar. Jedynie bardzo niejasne objawy kliniczne wymagają wykonania postawieniu diagnozy stosuje się leczenie przeciwbólowe. Najważniejsze staje się ukojenie bólu pacjenta. W tym celu lekarze przepisują leki przeciwzapalne i przeciwbólowe. Można je podawać doustnie lub domięśniowo. Lekarze decydują się na podanie dożylne, gdy ból jest zbyt intensywny lub pacjent po poradzeniu sobie z bólemKiedy ból się zmniejszy, następny krok polega na zażegnaniu obstrukcji. Jeśli patologia wymaga operacji, lekarze zaplanują ją z wyprzedzeniem. Jednak jeśli obstrukcja to kamień nerkowy, istnieją różne opcje leczenia: Nawadnianie: Kiedy pacjent ma małe kamienie nerkowe, lepiej jest poczekać na ich samoistne wydalenie. Pacjenci wspomagają ten proces pijąc duże ilości wody. Litotrypsja falą uderzeniową: W tej procedurze wykorzystuje się fale wytwarzane na zewnątrz ciała, aby rozbić kamienie i umożliwić ich wydalenie wraz z moczem jak piasek. Ureteroskopia: To chirurgiczne usunięcie większych kamieni. Lekarz wprowadza endoskopowo urządzenie przez układ moczowy, póki nie będzie w stanie usunąć kamieni. To może Cię zainteresować ...

ból nerek objawy leczenie